niedziela, 29 marca 2015

Wiosna pukająca w okno, różowe okulary, pierwsza sałatka i kultowy hummus


 
Pogoda ostatnio ukazuje nam bogatą paletę swoich możliwości, nieustannie zaskakując różnorodnością, żeby nie powiedzieć kapryśnością. Mimo tego niezaprzeczalnie nadeszła
W I O S N A. Mój ulubiony czas w roku. Czas porządków, także tych wewnętrznych. Czas, gdy wszystko budzi się do życia, a słońce intensywnie zasila swą energią.
 
Także mój organizm przestawił się już na tryb wiosenny i pierwszy raz po kilku miesiącach spod znaku ciepłych, gotowanych na parze i duszonych potraw, zapragnął sałatki. Takiej ze świeżych, soczystych warzyw, skropionych oliwą o cudownym aromacie z odrobiną soku z cytryny dla orzeźwienia. Wybrałam tłoczony na zimno olej z pestek dyni i choć długo, z uwagi na cenę, odmawiałam sobie kupna tego cudeńka, teraz mogę powiedzieć, że to najlepiej wydane kilkanaście złotych pod słońcem. Na łopatki rozłożył mnie już sam, mocno orzechowy, aromat. Smaku nawet nie będę próbowała opisać, po prostu jeśli jeszcze nie znacie, koniecznie musicie spróbować. Dla mnie to co najmniej odkrycie miesiąca. Ten ciemnobrązowy olej zamienił  zwykłą sałatę w wystawną ucztę. Przy tej sałatce zbladł nawet przygotowany parę godzin wcześniej humus, który obwieściłam najlepszym na świecie. Przepis na humus znajdziecie niemal na każdym blogu kulinarnym, ale mimo to podaję Wam swoją wersję, bo nieskromnie uważam, że jest wyśmienita.

Czy to ta przewrotna wiosna sprawia, że hiperbolizuje i tak rozrzutnie przydzielam miana „naj” każdej przygotowanej potrawie – nie wiem – ale nie pozwólcie się dłużej namawiać i nałóżcie moje kulinarne okulary. W nich świat wygląda naprawdę różowo J

WIOSENNA SAŁATKA
SKŁADNIKI:
dla 1 osoby

4 duże liście sałaty lodowej
garść liści szpinaku
1 mały pomidor
¼ papryki
niewielki kawałek czarnej rzepy
70-100 g miękkiego tofu, tofu wędzonego lub twarogu solankowego*
1 Łyżka tłoczonego na zimno oleju z pestek dyni
½ łyżeczki czosnku niedźwiedziego
1 Łyżka soku z cytryny
sól, pieprz

*ja użyłam twarogu solankowego otoczonego w czarnym pieprzu, świetnie nada się tez twaróg wędzony

PRZYGOTOWANIE:

Liście sałaty porwać (nie kroić!) na mniejsze kawałki i umyć na sitku razem z liśćmi szpinaku. Pozostawić do osuszenia. W tym czasie umyć pozostałe warzywa. Rzepę pokroić na cieniutkie półksiężyce, pomidory na ćwiartki lub ósemki (w zależności od wielkości), paprykę w dużą kostkę. Olej wymieszać z sokiem z cytryny i przyprawami. W misce połączyć wszystkie warzywa, wmieszać delikatnie olej, przełożyć na talerz i posypać pokruszonym tofu lub twarogiem.

 


HUMMUS czyli najsłynniejsza pasta świata
SKŁADNIKI:
dla kilku osób

1 puszka cieciorki na parze z puszki
2 Łyżki tahiny („masło” sezamowe)
sok z połowy cytryny
ok. 4 łyżek mleka roślinnego lub wody
1-2 ząbki czosnku
sól
świeżo mielony pieprz

Cieciorkę przepłuczcie na sitku wodą, aby pozbyć się nadmiaru soli. 1/3 cieciorki włóżcie do wysokiego naczynia, dodajcie kilka łyżek mleka i zmiksujcie za pomocą blendera typu żyrafa na gładko. Teraz dodajcie sok z cytryny, drobno posiekany czosnek, sól, pieprz oraz tahinę. Możecie kupić gotową tahinę lub tak jak ja przygotować ją samemu. Wystarczy podprażyć nasiona sezamu i konsekwentnie mielić je w blenderze z ostrzem w kształcie litery S do uzyskania gładkiej pasty (co jakiś czas zeskrobując nożem sezam ze ścianek). Według takiej samej procedury stworzycie też domowe masło orzechowe. Już chyba kiedyś pisałam, że patrzenie jak z nasion czy orzechów powstaje gładka pasta sprawia mi najwyższą przyjemność. Ale jestem kulinarnym freakiem, więc zrozumiem jeśli nie podzielicie mojej fascynacji :) Następnie dodajcie kolejną część cieciorki. Takie stopniowe dodawanie sprawi, że łatwiej Wam będzie ją dokładnie zblendować. To ważne, ponieważ pasta jest tym smaczniejsza, im bardziej gładka. Dodajcie tyle płynu, by pasta zachowała idealny balans między lejącą a zwartą kosnystencją. Ilość czosnku zależy od Waszych preferencji i od ilości ludzi, z jaką będzie Wam dane się tego dnia spotkać. Wedle uznania możecie też regulować ilość soku z cytryny. Et voila.

Sałatkę i humus spałaszowałam z pysznym bezglutenowym chlebem na zakwasie z amarantusa. Na zdjęciu widzicie też wersję obiadową z bulionem warzywnym.
P.S. Dajcie znać czy i Was te wiosenne połączenia wprowadziły w stan niemal ekstatycznego zachwytu i błogości J

sobota, 21 marca 2015

Kto rano wstaje ... ten je pyszne śniadanie: pudding kokosowo- jaglany z owocowym akcentem


Na pewno już nie raz słyszeliście, jak ważne jest śniadanie. Ja powiedziałabym, że jest tak samo ważne, jak każdy inny posiłek. Słuszniej byłoby zapytać nie "czy", a "co" i "jak" zjadłeś na śniadanie.
Początek dnia to najlepszy moment, by zjeść owoce (na szczęście dziś pierwszy dzień wiosny, więc nie muszę mówić, że zimą najlepiej duszone lub parowane :)). Starajcie się ich nie jeść po zachodzie słońca. Nie mieszajcie też z innymi produktami przez 0,5-1 godziny. Poza tym śniadanie to świetny moment, by posilić się czymś, co da nam energię na cały dzień. Kasza jaglana czy gryczana (tak, ona również świetnie smakuje na słodko) to idealne wybory. Ale jestem pewna, że to wszystko znacie już na pamięć. Może jednak zainteresuje Was, jakie wskazówki Ajurweda ma w kwestii "jak" jeść śniadanie. Mówi o tym Dinacharya czyli rytm dnia wg. Ajurwedy. Składa się na niego wiele elementów, ale powiem Wam o najważniejszych.

Nie od razu Rzym zbudowano i pewnie nie zrewolucjonizuje od razu Waszego stylu życia, ale ja, niegdysiejszy zdeklarowany nocny Marek, zapewniam, że Ajurweda wie, co mówi, gdy mówi, żeby kłaść się spać ok. 22 i wstawać razem ze słońcem. Ja dostosowałam tę zasadę do swoich możliwości czasowych i 23 to dla mnie optymalna pora na sen, aby rano bez najmniejszego problemu budzić się o 5.30 i mieć energię na cały dzień. Dostosowując się do naturalnego rytmu biologicznego pozwalacie organizmowi, by prawidłowo wykonywał wszystkie swoje zadania i pracował na Wasze zdrowie i dobre samopoczucie.

I dalej kiedy już wstanę z łóżka, jako zapalony młody adept Ajurwedy pierwsze kroki kieruję do kuchni, by zagotować wodę w czajniku. Mieszam ją z odrobiną chłodnej wody, czasami również soku z cytryny i wypijam stopniowo przynajmniej 2 szklanki. Na czczo wszystkie zastawki i połączenia między poszczególnymi narządami trawiennymi są otwarte, tak więc woda swobodnie przepłynie przez cały układ pokarmowy, dzięki czemu  rozluźni i rozszerzy naczynia krwionośne, nawilży masę kałową i najprościej mówiąc przepłucze nasze kiszki. To bardzo wspomoże proces eliminacji, Jeśli poprzedniego dnia rozsądnie dysponowaliście zasobami Waszego układu trawiennego, wypicie ciepłej wody rano pięknie wspomoże proces eliminacji zbędnych produktów przemiany materii.

W międzyczasie udaję się więc do łazienki. To czas na wypróżnienie. Teraz o kupię słów kilka. Choć WHO za zatwardzenie uznaje dopiero 3 dni nie robienia kupy, Ajurweda mówi, że każdy powinien odwiedzić toaletę na dłużej przynajmniej raz dziennie, najlepiej rano właśnie. Oczywiście na sukces w tej kwestii składa się wiele czynników, ale jeśli macie z tym problemy, na początek zacznijcie od kilku drobnych zmian:
1. Po pierwsze bardzo ważna jest pozycja, jaką przyjmujecie: im bardziej zbliżona do kucznej, tym lepiej ! Nie namawiam Was jednak do kucania na toalecie (choć nie jest to takie absurdalne, zwłaszcza w przybytkach publicznych). Wystarczy postawić nogi na podwyższeniu np. misce na pranie czy niskim stołku i lekko się pochylić. Nie tak dawno przeprowadzono na ten temat badania i udowodniono, że taka pozycja skraca czas wizyty w toalecie przynajmniej dwukrotnie (bodajże ze 130 do 50 sekund). Chodzi tu głównie o odpowiednie ustawienie odbytnicy. Przy okazji bardzo polecam Wam książkę "Historia wewnętrzna" Giuili Enders. To książka młodej pani doktor z Niemiec, która odkrywa przed nami mnóstwo sekretów niedocenianego układu pokarmowego, wynosząc na piedestał pomijane dotychczas jelita. Wskazuje na ich ogromną rolę i niezwykle ważne i różnorodne funkcje. Do tego jest wciągająca i czyta się ją jak dobrą powieść. Naprawdę warto :)

2. W czasie posiedzenia na tronie, skupcie się wyłącznie na głównym celu wizyty w toalecie. Nie czytajcie w tym czasie książek, gazet czy składu najnowszej maseczki do twarzy. Nie rozmyślajcie też o niebieskich migdałach. To tak jak z każdą inną czynnością. Efektywni jesteśmy tylko wtedy, gdy wykonujemy ją na 100 %. Czyli kiedy robicie kupę, nie rozdrabniajcie się i róbcie ją na 100 procent.
3. Jelito grube, które odpowiada za proces formowania masy kałowej uwielbia spokój, porządek i rutynę. Dlatego nawet, jeśli na początku nic z tego siedzenia nie wychodzi (również dosłownie), nie poddawajcie się. Po kilku dniach Wasze jelita, jeśli nie będziecie im w tym za bardzo przeszkadzać, powinny przyjąć do wiadomości, że poranek to czas na zrobienie kupy.

Możecie się śmiać albo pomyśleć, że mój wywód o kupie jest trochę nie na miejscu, ale bądźcie czujni. Ponownie odsyłam Was do książki Giulii Enders. Pisze w niej o tym, że naukowcy coraz częściej zaczynają łączyć problemy psychiczne jak depresja i obniżony nastrój właśnie z  nieprawidłową pracą jelit. Zresztą nie trzeba sięgać do badań. Po prostu odwołajcie się do sytuacji, w której sami mieliście w tej kwestii problem i przypomnijcie sobie, jak się wtedy czuliście.

Po wypróżnieniu czas na umycie zębów. To ważne, ponieważ w nocy niemal całkowicie wstrzymana zostaje produkcja śliny. To dlatego budzimy się spragnieni i czasem z nieprzyjemnym zapachem w ustach. W ślinie znajdują się substancje bakteriobójcze. W nocy zatem, kiedy ślina nie jest wydzielana, bakterie mogą w naszej jamie ustnej urządzić sobie dyskotekę. Umycie zębów pomoże organizmowi w ich usunięciu. Pamiętajcie jednak, by umyć zęby dopiero po napiciu się wody, nigdy jeśli jesteście spragnieni.

Na mój poranek składa się jeszcze znacznie więcej czynności, ale pewnie już zdążyliście zgłodnieć, dlatego kolejny krok to śniadanie. A przed Wami przepis na śmiesznie prosty i niezawodny budyń z kaszy jaglanej i własnej roboty mleka kokosowego (oczywiście możecie je zastąpić tym z puszki lub jakimkolwiek innym). To jak, dacie się namówić ?

SKŁADNIKI:
dla 2 osób

Mleko kokosowe:
75-100 g wiórków kokosowych
500 ml gorącej wody
kilka daktyli i/lub syrop np. z agawy
szczypta soli

laska wanilii
1/2 szkl. suchej kaszy jaglanej

garść mrożonych wiśni, malin lub innych owoców w temperaturze pokojowej (w sezonie świeżych)
ew. odrobina wody

PRZYGOTOWANIE:
Wiórki kokosowe i daktyle zalać połową gorącej wody i zostawić przynajmniej na kilkanaście minut (można też po prostu zostawić na noc). Po tym czasie dodać pozostałą częścią wody i zmiksować blenderem. Następnie przecedzić przez sitko, dokładnie odciskając całą wodę. Z pozostałych wiórek możecie zrobić genialne batoniki a'la bounty z bloga Oli : http://quitepossibleimpossibilities.blogspot.com/2015/02/ostatnie-okruchy-wiosny-nieco-kokosowe.html. Mleko postawić na ogniu, dodać laskę wanilii. W tym czasie w młynku do kawy zmielić na mąkę kaszę jaglaną. Kiedy płyn będzie bliski wrzenia powoli wmieszać w niego proszek, intensywnie mieszając trzepaczką, aby nie powstały grudki. Rozlać do szklanek lub salaterek do 3/4 wysokości. Teraz zajmijcie się musem. Są dwa wyjścia: owoce możecie dusić przez kilka minut w rondelku, na koniec rozgnieść delikatnie widelcem lub dodać trochę wody i zblendować. Musem wypełnić naczynie. Najlepiej smakuje jako śniadanie do łóżka dla kochanej osoby.

Smacznego :)




poniedziałek, 9 marca 2015

Resuscytacja, kiczeri i wieści bardzo Ajurwedyjskie


Od co najmniej kilku dni przygotowywałam się mentalnie, by resuscytować tę stronę. Wiecie co mnie powstrzymywało ? Delikatny rumieniec wstydu, który oblewał moją twarz za każdym razem, gdy wspominałam Ajurvegę i sposób, w jaki przez ostatnie tygodnie ją zaniedbałam. Jednak im usilniej próbowałam oddalić wyrzuty sumienia, tym intensywniej pąsowiało moje oblicze. Dlatego przekornie z okazji wczorajszego święta Kobiet powzięłam męską decyzję - dziś choćby świat spaść mi miał na głowę, przywrócę Ajurvegę do życia.

Wracam z niebyle czym. Większości tego, czego nauczono nas w trakcie kilkunastu lat edukacji szkolnej, zupełnie nie wykorzystujemy w dorosłym życiu. Przedmiotów, które objaśniają jak funkcjonuje organizm ludzki i wyjaśniają, co kryje się w naszym wnętrzu można szukać ze świecą. Dlatego ja bujający w obłokach pragmatyk, miłością absolutną pokochałam Ajurwedę. Czy wspominałam już, że jest to najbardziej praktyczna nauka, jaką znam ? Ten starożytny hinduski system medyczny w prosty sposób wyjaśnia zawiłości, które każdy z nas powinien znać, aby długo cieszyć się życiem w zdrowiu i szczęściu. Jako że w naturze naszej leży lenistwo, przez co samemu bardzo trudno zrobić pierwszy krok w stronę bardziej świadomych wyborów żywieniowych, pozwolę sobie na reklamę. Chciałabym serdecznie zaprosić Was na dwa ajurwedyjskie warsztaty, które są znakomitą okazją, by popełnić właśnie ten pierwszy najtrudniejszy krok. Pierwszy warsztat dla praktyków, amatorów gotowania, tych którzy chcą, ale jeszcze nie wiedzą jak - Kurs gotowania według Ajurwedy (23-26 kwietnia). Tematem przewodnim będzie jak gotować, żeby było i smacznie i zdrowo. Będzie dużo wspólnej praktyki i świetnej zabawy. Kurs poprowadzi Kaushani Desai z Indii, światowej sławy nauczyciel Ajurwedy. Jest to wydarzenie wyjątkowe również dla mnie, ponieważ będę te warsztaty tłumaczyć. Druga propozycja skierowana jest zwłaszcza dla umysłów ścisłych, którzy lubią najpierw zdobyć solidne podstawy teoretyczne, by potem móc je wprowadzać w życie. Warsztat Styl Życia według Ajurwedy (2-3 maja) prowadzony przez lekarza specjalistę dr Saurabha Pardeshi z Indii. To już druga edycja. Miałam okazję brać udział w pierwszej i rekomenduję Wam ten kurs z całego serca. Połączenie charyzmy i ogromnej wiedzy doktora są mieszanką wybuchową. Dr Saurabh od kilku lat prowadzi swoją praktykę lekarską w Europie (w tym w Polsce), dzięki czemu świetnie potrafi przełożyć wiedzę starożytnych Indii na polskie realia. Obydwa warsztaty odbywają się w pięknie położonym Centrum Promocji Zdrowia w centralnej części Polski. Więcej szczegółów tutaj:
KURS GOTOWANIA
WARSZTATY AJURWEDY

Na koniec gratka dla podniebienia. Potrawa, którą przygotowałam należy do podstawowych dań w kuchni indyjskiej. Jest bardzo pożywna, oczyszczająca i wspomagająca trawienie. Jest tak prosta w wykonaniu i smaczna, że często wybieram ją na główny posiłek dnia. W zasadzie składa się z trzech składników: ryżu basmati, fasolki mung i masła klarowanego. W tym przypadku nie warto stosować zamienników. Dotyczy to zwłaszcza ghee-  bez niego kiczeri wiele traci na smaku. Jeśli jednak nie używacie żadnych produktów pochodzenia zwierzęcego, zastąpcie ghee olejem kokosowym. Do kiczeri możecie dodać też dowolne warzywa. Moim zdaniem jednak najlepiej smakuje z samą marchewką lub bez żadnych dodatków.


KICZERI
dla 1-2 osób

SKŁADNIKI:
1 garść ryżu basmati
1 garść żółtej fasolki mung (łuskanej) ew. żółtej soczewicy
1 marchewka
1 Łyżka ghee (masło klarowane) + ew. do polania
1/2 łyżeczki czarnej gorczycy (opcjonalnie)
1/2 łyżeczki kminku rzymskiego
1 płaska łyżeczka kurkumy
sól

PRZYGOTOWANIE:
Ryż i fasolkę wymieszać, wypłukać dwukrotnie i namoczyć na ok. jedną godzinę (nie jest to konieczne, ale przyspieszy czas gotowania). Marchewkę pokroić w drobną kostkę. W garnku z grubym dnem dobrze rozgrzać masło klarowane, dodać czarną gorczycę i kminek. Kiedy się uprażą dodać kurkumę, a po chwili pokrojoną marchewkę. Podsmażać marchew przez kilka minut, po czym dodać ryż i fasolkę (bez wody, w której były moczone). Dobrze wymieszać i zalać gorącą wodą. Woda powinna przykrywać mieszankę o kilka cm, ponieważ kiczeri najlepiej smakuje, gdy ryż i fasolka się rozgotują. Gdy woda zacznie wrzeć wsypać soli, zmniejszyć ogień i gotować przez ok. 20-30 minut pod przykryciem do wchłonięcia całego płynu. Jeśli zajdzie potrzeba dolewać ciepłej wody w trakcie gotowania.

Drodzy Czytelnicy, Ajurvego - jak mawia mój tata: przeżyliśmy, choć śmierć była blisko. Pierwszy kryzys twórczy za nami.

Więcej grzechów nie pamiętam,

Wasza Paulina <3